John Helliwell (1945), Brits saxophonist/klarinettist is vooral bekend als lid van de groep Supertramp (vanaf 1973) en daarvoor van de Alan Bown Set (1966). Deze laatste groep maakte puike muziek, een mengeling van Rhythm & Blues en jazz met als leden o.a. Robert Palmer en Jess Roden. Maar Supertramp dat is een ander verhaal, die aalgladde muziek kon en kan mij niet bekoren, het kwam dan ook als een verassing dat deze Helliwell daar lid van was. Gelukkig tapt hij hier uit een heel ander vaatje, fraai saxofoonspel en gedragen muziek. Helliwell is te horen op tenorsax en klarinet, hij wordt begeleid door John Ellis op hammondorgel en The Singh String Quartet bestaande uit Rakhi Singh (viool), Simmy Singh (viool), Ruth Gibson (altviool) en Ashok Klouda (cello).

Het ligt voor de hand dat een dergelijke bezetting leidt tot muziek die weinig of niets van doen heeft met het oeuvre van Supertramp. Toch is het openingsnummer “If everyone was listening” van de hand van Roger Hodgson, zanger van Supertramp, ik ken het origineel niet, maar hier klinkt het nummer nogal plechtstatig met gedragen klarinetspel van Helliwell. “Gather the spirit” geschreven door Jim Scott werd ook opgenomen door saxofonist Bob Mintzer en die versie is hier te horen. Het spel van Helliwell doet me hier wel denken aan Jan Garbarek mede door de gedragen sfeer. Het nummer “Lord Stackhouse” verwijst naar Helliwell’s woning in de jaren ’90 met de naam Stackhouse op Stackhouse Lane in Stackhouse, North Yorkshire, toen hij zocht naar een e-mail adres leek hem de naam Lord Stackhouse prima te passen.

Andy Scottt schreef het voor Helliwell en gebruikte het zelf op zijn album Sax of Gold. Het resultaat is een fraaie ballad met onverwachte wendingen. “Del Soldato in Trincea” werd geschreven door de Italiaanse trompettist Paolo Fresu voor de film “Torneranno i Prati” (het groen zal weer gaan bloeien) van Ermanno Olmi. Het is een eerbetoon aan het lijden van de Italiaanse soldaten in de Eerste wereldoorlog, het is vanzelfsprekend een aangrijpend nummer met een fraaie synthese tussen de tenorsax en de viool van Singh, prachtig ! “It seemed that life was so wonderful” is geschreven door Helliwell en Andy Scott met de bedoeling een gospelsfeer op te roepen en daarin zijn ze wonderwel geslaagd.

In “Aquarelle” speelt het quartet het hele nummer waarna Helliwell volgt met een improvisatie. “Lullaby for Channing” werd geschreven door Mark Hart, een collega van Helliwell bij Supertramp, een mooie melodie geschreven in een bewogen tijd. “Ever Open Door” een lied van Rick Davies dat begint met de woorden “Sharing’s good, sharing’s fine/ But no one wants to share this World of mine” Helliwell is hier op zijn best met zijn sax, alsof hij alle boze geesten weg wil blazen met zijn krachtige spel. “The Wayfaring Stranger” is een bekend 19e eeuws treurlied uit de volksmuziek, door velerlei muzikanten gezongen of gespeeld van Johnny Cash tot Charlie Haden, Helliwell en de strijkers spelen hier een beklemmende versie. Een bijzonder album waarin hier en daar een wat lichter nummer zowel qua timbre als tempo voor meer afwisseling had gezorgd en een wat vrolijker noot is wel op zijn plaats in een tijd waarin het vermaledijde covid-19 rondwaart.

Jan van Leersum.